Prof. dr. Harold Bekkering werd geboren in Oldenzaal op 19 oktober 1965 en hij behaalde in 1990 een doctoraal in de cognitieve psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Vijf jaar later promoveerde hij binnen de gezondheidswetenschappen aan de Universiteit van Maastricht en in 2000 behaalde hij zijn Habilitation aan de Ludwig Maximilian Universiteit van München.
Tussen mei 1995 en december 2000 was Harold senior onderzoeker aan het Max Planck Instituut voor Psychologisch Onderzoek. De volgende twee jaar was hij universitair hoofddocent aan de Universiteit van Groningen. In oktober 2002 werd hij benoemd tot hoogleraar psychologie. Het onderzoeksgebied van prof. dr. Harold Bekkering is breed en omvat onder meer ontwikkelings- en cognitieve psychologie, de implementatie van cognitie in robotica en cognitieve neurowetenschappen.
In het boek De lerende mens geeft prof. dr. Harold Bekkering zijn bevindingen en opvattingen over de toekomst van het onderwijs. Met betrekking tot de digitalisering van het onderwijs en met name het gebruik van internet verwacht prof. dr. Harold Bekkering een bredere (eerder dan een diepere) ontwikkeling van studenten, leidend tot een nieuw soort Homo universalis. In 2018 schreef hij columns voor De Psycholoog. Bekijk deze columns onderaan deze pagina!
Prof. dr. Harold Bekkering werd in 2016 tot lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen verkozen en werd in dat jaar ook ridder in De Orde van de Nederlandse Leeuw voor zijn bijzondere bijdrage aan de wetenschap en de samenleving.
Prof. dr. Harold Bekkering is geïnteresseerd in menselijk leren in het algemeen. Op microniveau bestudeert hij experimenteel hoe hersenen en lichaam leren mogelijk maken met een speciale interesse voor de rol van motivatie op cognitieve processen als taal, rekenen en sociaal leren. Op macroniveau is hij geïnteresseerd om levenslang leren in de samenleving bij mensen en robots te bevorderen.
‘Ik vind het wat springerig’, ‘Denk je dat mensen jouw humor begrijpen?’ en ‘Wat een narcistisch gezeur’. Dit zijn zo de reacties van mijn vrienden als ik ze de eerdere versie van deze column laat lezen …
Van alle belangrijke keuzes die we gedurende ons bestaan moeten maken staan er twee centraal: keuze van levenspartner(s) en keuzes van werk en opleiding. Want aan die twee zaken besteden we domweg de meeste tijd in ons leven …
Onlangs bezocht ik Agora, een school voor voortgezet onderwijs in Roermond. Medeoprichter Sjef Drummen, zelfbenoemd onderwijskunstenaar – en terecht – was mijn gastheer. Het was een hartverwarmende dag.
(Vox, januari 2018)
(Brandpuntplus, 5 oktober 2017)
(ResearchED Amsterdam 2017)
(De Balie, 30 november 2016)